AUDIO – Zwolse oceaanroeisters gehuldigd; van vrouw over boord tot wakker worden met dolfijnen

Zwolle – Vrijdagmiddag werden vier dappere dames uit Zwolle gehuldigd voor hun onverschrokken deelname aan wat algemeen bekend staat als ’s werelds zwaarste oceaanrace. De race, beter bekend als The World’s Toughest Row, testte niet alleen hun fysieke kracht maar ook hun mentale weerbaarheid gedurende een ongelooflijke reis over de uitgestrekte wateren van de Atlantische Oceaan.

Interview met Marije van de Bor 

Marije, een van de deelnemers, deelde haar ervaringen en  uitdagingen die ze tegenkwamen. “Het heet niet voor niets The World’s Toughest Row,” merkte ze op, “en dat was het ook echt.” De race begon op het Canarische eiland La Gomera en eindigde uiteindelijk in Antigua, een reis van 4800 kilometer die de vrouwen in 47 slopende dagen voltooiden.

Gedurende de race werden ze geconfronteerd met extreme weersomstandigheden, waaronder krachtige winden en hoge golven. Het roeien werd een uitdaging op zich, met dagen van slechts twee uur slaap per keer, terwijl ze elkaar afwisselden op de roeiplekken en rust probeerden te vinden in de kleine kajuit van hun speciale oceaanroeiboot.

Overboord geslagen

Er waren ontberingen en moeilijke momenten onderweg, waaronder een angstaanjagend incident waarbij een van de dames overboord sloeg. “Op een gegeven moment, te midden van hoge golven en de voortdurende deining van de boot, wilde Margot haar hut ingaan. Plotseling, met een krachtige golf werd ze overboord geworpen. Gelukkig waren we altijd aangelijnd, maar het was natuurlijk een angstaanjagend moment toen ze zichzelf in het water bevond. Door het weer was het heel moeilijk om haar weer in de boot te krijgen.  Maar ook toen bleven we met z’n vieren heel rustig. Door goede communicatie onderling.” aldus Marije.

Dolfijnen, zonsopkomst

Maar er waren ook mooie momenten. Vaak kleine dingen. “De ochtend dat we wakker werden en  Ineke en Ingrid aan het roeien waren. De zon kwam op, en plotseling hoorden we buiten geschreeuw. En toen zagen we dolfijnen zwemmen om de boot. Dat moment was zo bijzonder; het vervulde ons met een diepe vreugde. We hebben prachtige zonsopgangen gezien, maar dit was werkelijk magisch!” vertelt Marije.

Zo’n 47 dagen na vertrek kwamen ze aan in Antiqua. één van de Caraïbische eilanden. “Het was echt een overwinning, een waar geluksmoment,” deelden ze. “En ook het feit dat we dit met z’n vieren hebben gedaan, en daarna onze eigen kinderen en familie weer zagen, maakte het tot een enorm moment. Wat we bijna niet kunnen beschrijven. Zo gaaf was het. Een overwinning, vreugde”, besluit de oceaanroeister.

Jeugdfonds voor Sport en Cultuur en Stichting het Vergeten Kind

Deze reis was echter meer dan alleen een persoonlijke uitdaging. De vrouwen kozen ervoor om deel te nemen aan de race om bewustzijn te creëren en fondsen te werven voor kinderen die het niet zo getroffen hebben en waarvoor sporten niet zo vanzelfsprekend is. Zoals het Jeugdsport fonds en de Stichting het Vergeten Kind. Hoeveel er is opgehaald willen ze nog niet zeggen. Er kan namelijk nog steeds gedoneerd worden:

Doneren