Zwolle – Museum de Fundatie toont vanaf 18 januari 2020 Insomnia van Annabel Oosteweeghel (1969). Met Insomnia laat Oosteweeghel de wereld van de slapelozen zien. De duistere en verborgen wereld van de nacht, waarin de meesten van ons slapen maar 20 procent van de Nederlanders wakker is. De eenzaamheid, het woelen; nachtelijk lijden dringt zich aan je op in deze fotoserie.
Insomnia gaat over slapeloosheid en wat het doet met hen die er last van hebben. Hoe is het om uren wakker te liggen terwijl iedereen slaapt? Piekeren, een nachtwandeling maken, blijven liggen of opstaan en gaan werken, een tv-serie kijken of de vloer dweilen. Oosteweeghel portretteerde zestien mensen: mannen en vrouwen, jong en oud, uit heel Nederland en met verschillende achtergronden, elk met een eigen verhaal. “Ik wilde een serie maken over Insomnia, omdat veel mensen uit mijn omgeving lijden aan slapeloosheid. Het is een verborgen wereld die ik zichtbaar wilde maken. Hoe voelt het, zo eenzaam in de nacht, terwijl je wilt slapen? Is de toename van insomnia te relateren aan de stress van alledag, de dagelijkse overload aan informatie die via allerlei kanalen binnenkomt en verwerkt moet worden?”
“Het enige wat werkt, is op vakantie gaan naar Curaçao of Aruba. Daar is het zes uur vroeger en dan slaap ik goed.” – Michelle Dorlandt (43)
De foto’s lijken stills uit films met de slapelozen als figuranten in het decor van nacht. Geïnspireerd door het werk van Edward Hopper en Amerikaanse fotografen uit de jaren 60 zoals Larry Sultan en William Eggleston werkt Oosteweeghel met een sterk licht-donker contrast. Dit effect is versterkt aanwezig in haar foto’s omdat ze de lichtbron vaak buiten beeld plaatst, zoals caravaggisten dat in schilderijen deden. De scenario’s zijn vervreemdend. Enerzijds roepen de beelden herkenning op en zou je eigen huis zomaar het decor kunnen zijn waarin de slapeloze zich beweegt. Anderzijds verbeelden de foto’s een andere wereld, die van het nachtelijk dolen over straten, het strand of door het park. De esthetiek van de nacht en het lijden dat met slapeloosheid gepaard gaat gaan bij Insomnia moeiteloos hand in hand.
“De oefeningen van de fysio – in gedachten drijven op zee – heb ik achter me gelaten. Mijn gedachten verplaatsen naar iets anders lukt me niet.” – Julia Akkerhuis (16)
Annabel Oosteweeghel
Annabel Oosteweeghel (Bussum 1969) studeerde audiovisuele kunst aan Academie St. Joost in Breda. Zelf noemt ze haar verhalende foto’s imaginary documentary, want de beelden die ze maakt hebben een sociaal maatschappelijke uitgangspunt, maar zijn tot in detail door haar geënsceneerd en gestileerd.
In 2015 publiceerde ze haar eerste boek Oblivious. Hiermee werd ze finalist van de Lensculture Exposure Awards en genomineerd voor de Dutch Photography So Award 2015. Met Insomnia won Oosteweeghel in 2018 de European Newspaper Award voor de categorie Portrait.
Insomnia verschijnt in boekvorm bij uitgeverij Waanders & de Kunst, met interviews van Carlijn Vis en met een nawoord van Ralph Keuning. Het boek is vormgegeven door Sybren Kuiper.
