Van revalidatie naar romantiek
Hoofdrol voor Vogellanden op trouwdag oud-revalidanten Ulco en Silvia
Zwolle – Ulco van der Graaf en Silvia Hofstra ontmoetten elkaar tweeënhalf jaar geleden tijdens hun revalidatietraject bij Vogellanden. Tussen hun behandelingen door werden ze verliefd. Op 26 april van dit jaar vroeg Ulco zijn Silvia ten huwelijk. Op 9 oktober trouwden ze in het gemeentehuis van Kampen. De receptie hielden ze bij Vogellanden.
‘Alles is hier begonnen. En we zijn zoveel mensen hier zó ontzettend dankbaar. Vogellanden móest gewoon onderdeel zijn van onze grote dag’, vertelt Ulco.
‘Het voelt hier vertrouwd. En warm. En als ik die woorden uitspreek, krijg ik alweer kippenvel. Vogellanden betekent zóveel voor ons!’ Het is Ulco’s antwoord op de vraag hoe het voelt om terug te zijn bij Vogellanden. Ulco revalideerde bij Vogellanden na de amputatie van zijn linker onderbeen. Daar leerde hij Silvia kennen. Zij kwam bij Vogellanden terecht voor revalidatie na vijf herseninfarcten. Op een dag troffen ze elkaar, genietend van de zon, op een bankje achter Vogellanden. In de beginperiode maakt Silvia ook nog de amputatie van Ulco’s rechter onderbeen mee. ‘We konden meteen heel goed met elkaar praten’, vertelt Silvia.
‘Pfoe, wat een leuke vrouw!’
Ulco en Silvia zagen elkaar steeds vaker op het bankje. Meestal als Silvia de laatste therapie van de dag had gehad. Ulco moest dan blijven, Silvia kon naar huis. ‘En dan liep ze weer weg, met zo’n heel leuk lachje en dan dacht ik: pfoe wat een leuke vrouw. Ik kon dan echt niet wachten tot ze er weer was!’, gaat Ulco verder. ‘Al snel hebben we gegevens uitgewisseld en stuurden we elkaar van die plaatjes met spreuken. En opbeurende berichtjes. Zo hielden we elkaar positief’, aldus Silvia.
‘Ik heb zo’n leuke kerel ontmoet!’
Bij Ulco sloeg de vonk al heel snel over. Voor Silvia duurde het iets langer. ‘Ik dacht in het begin nog: wat moet ik met hem? Hij is twaalf jaar ouder en hij mist twee benen. Dit kan toch niet?’ Silvia besloot een vriendin te bellen en het verhaal te delen. Ze vertelde dat ze zo’n leuke kerel had ontmoet, maar dat ze niet wist wat ze ermee aan moest. Dat hij wel echt superleuk was en dat ze heel goed met hem kon praten. Dat ze samen konden lachen en het ontzettend gezellig hadden. Dat hij goed luisterde en goed advies gaf.
‘Sil, als het goed voelt, ís het toch goed, zei ze tegen mij. En toen ging het heel snel. Vanaf het moment dat Ulco in de weekenden naar huis mocht, zagen we elkaar steeds vaker.’
‘Alleen als je voor me op één knie gaat’
‘Ik zei altijd dat ik alleen met hem wilde trouwen als hij voor me op één knie zou gaan. Dat is voor Ulco natuurlijk best een uitdaging, dus ik dacht: dat doet hij nooit’, vertelt Silvia. Maar toen werd het 26 april 2024. ‘Mijn dochter zat in het complot, want ik had wel even hulp nodig natuurlijk’, zegt Ulco. ‘We hingen vlaggetjes op en strooiden rozenblaadjes in de kamer. En Silvia kreeg een blinddoek om. Het liedje ‘Spiegelbeeld’ van Suzan en Freek zei precies wat ik wilde zeggen, dus bij dat liedje heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Ze zei ‘ja’. En natúúrlijk zat ik op één knie!’
